Nieplanowany seans potrafi być niekiedy wspaniałą przygodą… Czasem jednak stanowi całkowitą porażkę i okazuje się zupełną stratą czasu. Po takim wstępie dość łatwo można oszacować, na ile podobał mi się seans tegorocznego świątecznego horroru pod tytułem „Nóż w nocnej ciszy”. Miało być zabawnie, miało być slasherowo, a w ostatecznym rozrachunku wypadło wyłącznie żenująco.

Miasteczko Angel Falls… Miejsce kultywujące rodzinne tradycje świąteczne, wspólnota pełna rodziny i przyjaciół. W pewną wigilię Bożego Narodzenia rozpętuje się jednak piekło, gdy nagle pojawia się uzbrojony w nóż morderca. Zabija pozornie przypadkowych ludzi, by następnie zostać usmażonym akumulatorem przez nastolatkę. To wszystko w raptem 15 pierwszych minut produkcji. Młoda bohaterka nie potrafi się jednak odnaleźć po swym czynie. W przeciągu roku traci wszak najlepszą przyjaciółkę, chłopaka, a przy okazji kolejnych świąt rodzina zachowuje się tak, jakby nic nigdy się nie wydarzyło. Sfrustrowana Winnie w obliczu licznych przykrości ze strony otoczenia, a także pojawienia się niezwykłej zorzy polarnej wypowiada życzenie… Twierdząc, że lepiej byłoby, gdyby nigdy się nie urodziła. Świąteczna magia czyni cuda, przenosząc dziewczynę właśnie do takiego świata – w którym morderca nigdy nie został przez nią powstrzymany i wciąż grasuje, polując na coraz to nowsze ofiary. Wyłącznie ona wie, kto za tym stoi: musi więc ponownie uratować Boże Narodzenie.

Jeśli po przeczytaniu tego krótkiego opisu myślicie, że film stanowi zlepek losowych motywów świątecznych, to nie będziecie w błędzie. Nie ma tu ładu, składu, morderca jest przerysowany, jego działania również. Magiczna otoczka żenuje i irytuje – zwłaszcza, że jej wprowadzenie w tak nachalny sposób sugeruje wyłącznie równie magiczne zakończenie wszystkich problemów każdego z bohaterów. Czy jest tu napięcie? Zupełnie nie da się go uświadczyć. Morderstwa wypadają standardowo, ot kolejny wariat z nożem, nic nowego, nie ma na co patrzeć, można się spokojnie rozejść. Pojawia się kilka zabawniejszych momentów, jednak sięgając po ten tytuł, raczej nikt nie oczekuje świątecznej komedii dla całej rodziny. Zakończenie po prostu mnie zdenerwowało, wszystko wypadło bardzo sztucznie, trochę tak, jakby kolejny złoczyńca został pokonany magią przyjaźni. Co jest raczej domeną bajek, a nie slasherów.

Czy technicznie jest na co popatrzeć? Aż szkoda to przyznawać, jednak wizualnie film prezentuje się dobrze. Kamera pracuje, kadry wypadają ciekawie, montaż spina wszystko w jedną całość. Wyjątkowo wygląda też sam strój mordercy oraz iście świąteczna scenografia. W przeciwieństwie do wielu innych produkcji tego typu – bohaterowie faktycznie wyglądają trochę tak, jakby mieli kilkanaście lat, nie są aż tak przerysowani, jak najczęściej to bywa. Muzycznie… bardzo świątecznie, miejscami „strasznie”, lecz ciężko by sama muzyka tworzyła klimat, gdy nic innego nie działa. Dodać tylko do tego fakt, że aktorstwo jest tu naprawdę marne, a niektóre dialogi po prostu drętwe. Żarty też niekoniecznie się udają, ale nie ma sensu bardziej kopać leżącego niż to konieczne – a ten film oberwał już ode mnie w stopniu wystarczającym.

„Nóż w nocnej ciszy” stanowi rasową slasherową wydmuszkę. Wygląda tak, jakby ktoś chciał kręcić kino familijne, ale postanowił wkleić na siłę wątek mordercy. Gdyby go wyciąć – powstałby po prostu kolejny film o ratowaniu Bożego Narodzenia, jakich pełno… a tak, to chociaż przyciągnie się do kina kilku naiwniaków liczących na udany horrorek. Moim zdaniem nie warto. Koło rasowego slashera to nie leżało, ale jeśli ktoś poszukuje krwawej świątecznej bajki – to może i znajdzie w tym coś dla siebie. Ode mnie raptem 3/10 – kompletna strata czasu